پسر گل یک سال و نیمه ی من
یه سلام به اندازه ی همه ی مهربونی خدا به گل پسر خودم و گل دختر نازم بالاخره فرصت شد که بیام و براتون بنویسم که چه ووروجکایی شدین هزار ماشاالله. از اقاکیانم شروع میکنم که حسابی این روزا بزرگ شده : عزیزدلم ،یه یک چند روزی هست که مریضه.از همین ویروسای عجیب و غریب که هرسال فصل زمستون یک دفعه شایع میشن هم پاش به خونه ی ما باز شد و اول بابایی و حالا هم نوبت پسر گلمه!الهی بمیرم خیلی بیتاب و کم طاقت شدی.اینقدر اذیت بودی روزای اول که وقتی می خوابیدی گریه میکردم برات.دوست ندارم وقتی بیداری اشکای منو ببینی،چون دلت خیلی کوچیکه و ناراحت میشی.تا یکی دو روز هرچی میخوردی بالا میووردی،احساس خفگی بهت دست میداد ...
